Þegar ég var átta ára

Ég er litla stelpan sem stendur á baðkersbrúninni og horfir út um þakgluggann.

Hvað sér hún?

Eskifjörðinn, Hólmatindinn, Hómaborg, Suðurfjöllin. Gárur á sjó. Fugla svífa yfir.

Þaendar heimurinn.

Inna nþess heims er allt mjög skipulegt.Mamma, pabbi, búðin, ég, skólinn, gatan.

Systkini mín í skólunum handan heimsins, koma stundum heim. Í heimsókn.Þá er allt voða skrýtið. Nýtt.Valur spilar á harmoníkkuna, Gauti syngur og Hlíf sýnir mér myndir af kærastanum.

Vá, hvað heimurinn handan hllýtur að vera skrýtinn.

Ég mun ekki taka þátt í honum. Aldrei fara þangað.

Ég ætla alltaf að vera hja mömmu og pabba.

Sæl, bara við gluggann.

 

Athugasemdir

[www.zordis.com, 21.6.2009 kl. 08:58]

Átta ára lítil stúlka sem stendur á baðkersbrúninni og horfir á alla þessa fegurð!

Lífið er ljúft í blíðum faðmi foreldranna.

[Ásdís Sigurðardóttir, 21.6.2009 kl. 14:36]

Ég ætlaði líka alltaf að vera hjá pabba og mömmu. Falleg lýsing hjá þér.

[Gunnar Páll Gunnarsson, 8.7.2009 kl. 23:02]

Falleg færsla hjá þér.