Gleðin í ógleðinni

Fimmtudagur, 19.2.2009

Það er ekkert gaman að vera hryggbrotinn, svona í eiginlegri merkingu þess orð. (Það er svo langt síðan ég lenti í slíku í óeiginlegri merkingu, að ég er löngu búin að gleyma því.)

Það er meira að segja mjög sársaukafullt á köflum.

En það er óskaplega gaman að fá svona mikla athygli frá vinum, vinnufélögum og vandamönnum:

· E-mailar

· Flettismetti-komment

· Myndir

· Pakkasendingar frá útlöndum; einkum með bókum

· Símhringingar

· Heimsóknir

1. Plain heimsóknir, spjallað, spekúlerað, hlegið, alvaran líka skoðuð.

2. Heimsóknir með blóm og konfekt;

Þá hélt sú hryggbrotna í fyrstu slíku heimsóknunum gjarnan svona ræðu: „ja, hm, takk fyrir þetta, en ég er sko ekki lömuð og alls ekki að deyja, sko....“ Fattar svo hvað þetta var ógnar vandræðaleg ræða og sjöttaði upp.

3. Heimsóknir með sull í flösku til að skála aðeins á rúmstokknum.

4. Heimsóknir með bækur til að diskútera.

5. Læknis - og hjúkrunarheimsóknir, skoðun, lyf, vítamín, ráðleggingar.

Þetta er sko alveg dásamlega, yndislega, óendanlega skemmtilegt og hlýjugefandi. Maður er minntur á það hvað er hið eina, sanna ríkidæmi og hvað maður hefur verið svakalega heppinn með vini, vinnfélaga og fjölskyldu. Maður verður allur hlýr innum sig og hugsar með sér að lífið sé bara harla gott, þrátt fyrir brot, verki, verklalyfjaaukaverkanir og guð má vita hvaða óáran sem nú á eina hryggbrotna konu getur herjað.

Ég kvarta ekki, ég gleðst.....