Lambakjötslyktin

Hún er lævís og lipur og smýgur allstaðar.

Límist við gluggatjöld, púða, blóm og teppi.  Lúrir í loftinu eins og njósnari í biðstöðu.

Gýs upp mörgum dögum eftir að lambalöppin / lambabakið hafa stiknað í ofninum og hafa þjónað tilgangi sínum í næringarnámi mannanna.

Ráð gegn þessu:  

1)  Tendra á engiferkertum (fást í Pier) vítt og breitt um húsið og láta loga meðan kveikur endist.  

2)  Sjóða kanilstöng í eplacider í svona 2 – 3 mínútur.

Láta svo líða mörg tungl, þar til lambaútlimum og líkamshlutum er stungið i ofn að nýju.

Þá hefur minningin um lyktina lævísu dofnað og unnt að endurtaka leikinn að nýju.

 

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 2.1.2009 kl. 17:16]

Mér finnst hún staldra stutt við hjá mér, en kannski af því ég á jónatæki.  Gleðilegt ár mín kæra og kveðja á bóndann.

[www.zordis.com, 2.1.2009 kl. 17:25]

Aldrei lambakjöt á mínu heimili svo ég veit fátt um lyktin nema minning mörgu liðinna ára!

Engiferkerti eru hins vegar spennandi.

[Sólveig Hannesdóttir, 2.1.2009 kl. 19:30]

Það var mikið, ég segi nú ekki annað ...............

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 4.1.2009 kl. 13:41]

Maður ætti kannski að fá sér jónatæki, svo maður geti líkað steikt slátur með góðri samvisku án þess að sofan með lyktina í sængurfötunum .....

Já, mikið var að belja bar ....