Kósý kvöld

Heimabakað brauð og gamla stellið frá Fríðu. Vindur sem gnauðar.  Passíusálmarnir. Vottur af vissu um að þrátt fyrir allt sé nú lífið harla ágætt. 

 

Athugasemdir

[Steingerður Steinarsdóttir, 20.2.2007 kl. 09:54]

Þetta gamla bláa stell er æðislegt. Amma átti svona stell og um tíma var það líka til í skápnum hjá mömmu. Það var á uppvaskárum okkar systra þannig að lítið er orðið eftir af því stelli. En þetta er yndisleg mynd og endurspeglar sannarlega notalegheit.

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 20.2.2007 kl. 10:34]

Kominn tími á að baka brauð. Það er eitt af því sem gerir mann alvöru einhvernveginn. Maður heyrir næstum tikk í klukku þegar maður horfir á þessa mynd.

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 20.2.2007 kl. 20:34]

Já, það er merkilegt hvað svona blámunstruð stell tapa alltaf tölunni. En sumt lifir endalaust, - í margar kynslóðir. Já, að baka brauð er einhver mest jarðbindandi iðja sem um getur! Að það geri mann alvöru...vel orðað!