Bensín og bræla

Það er það skrýtna við sjávarþorpsstelpuna. Elskar stórborgir, ys, þys, dagblaðastanda, skyndibitastaði, kaffihús, æpandi dyraverði, kokkteila, expressó og kökur. Finnst bensínlykt og mengunarlykt góð. Sér fegurðina í blautu malbiki. Inspírerandi að sitja á bekk og horfa á konu sem borar í nefið. Sumum er ekki viðbjargandi.

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 5.10.2011 kl. 13:34]

Nei, sumum er ekki viðbjargandi, dóttir mín er svona eins og þú, búin að vera núna í London í 5 ár og ekkert á heimleið, algjör Lundúnardama, með cup of tee, ég er aftur þessi eldgamla dreifbýlis tútta í mér. 

[Sólveig Hannesdóttir, 6.10.2011 kl. 01:05]

Verð alltaf að kíkja, er alltaf fegin að koma heim. Annars eru þeir sem eru aldir upp úti á landi, veikari af þessu syndromi, en við tildæmis hin, sem erum fædd og uppalin 101 austur.   Ég er tildæmis úti á hafsauga hér í Kópavogi.

[Hrönn Sigurðardóttir, 7.10.2011 kl. 18:26]

....enda þarf ekkert að bjarga öllum. Þú ert fín eins og þú ert.