Um tilfinningalega, menningartengda aldursupplifun konu á öllum aldri

Ég hlustaði á tilbrigði við garnagaul á gufunni.  Eða ætti ég að segja garnabaul. Svo gerði ég tilraun til að hlusta á viðtal við doktorsnema sem  sagði „þúst“ með firna miklu frussi og notaði „obboslea“ með nokkurra orða millibili, á Bylgjunni.  Mér fannst ég vera minnst  þrjúhundruð ára gömul.

En þegar ég í sjálfrennireið minni blés X-large tyggjókúlu á rauðu ljósi eftir að hafa keyrt á X-km hraða og hlustaði í X-ið, fannst mér ég ekki degi eldri en tuttuguogfimm.

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 31.5.2011 kl. 10:58]

Fæ stundum þessa tilfinningu þegar ég hlusta á unga fólkið, að ég sé hundgömul :) þá líður mér rosalega vel og þakka fengna reynslu :)

[Hrönn Sigurðardóttir, 1.6.2011 kl. 22:18]

hahahha þú ert alltaf frábær - hvort sem þú ert tuttuguogfimm eða þrjúhundruðtuttuguogfimm